domingo, 28 de junio de 2009

NON SE EXPLICA CON PALABRAS, VOLTA A ILLA.

Hai duas cousas que non se explican con palabras:
1ª a XXV Volta a Illa de Arousa de dornas a vela
2ª que se che borre a entrada logo de correxir e cando lle das a publicar. .....

O sea que comezamos de novo.
Si queredes podedes poñerlle música, non sei si é a mais o xeito, pero sempre vai coa épica.
Bueno, que foi día de FESTA, a ACD. DORNA, monstruos !!, encargaronse de coordinar duas, 2, Voltas a Illa de Arousa, unha en Bicicleta e outra a grande entre as grandes, a das lembranzas, das historias, dos contos das lendas a Volta a Illa de Arousa en dornas a vela e non defraudou a ninguén, porque o de menos foi que non se rematou a regata, oubo que suspendela, por mor do vento. Tamén oubo unha exposición dos 25 anos de historia.






A espectación que xenera unha volta sempre e moita pero en esta ocasión era o 25 aniversario, a raiña estaba de parabens, 25 edicións cargadas de historia, así a bote pronto decir que:


  1. Somentes 3 patróns a gañaron 3 veces.
  2. Ninguén a gañou 3 veces seguidas.
  3. Moi poucos a gañaron 2 veces.
Bueno esta tiña que ter a súa propia historia, para que se recorde, e non foi de outro xeito.


Máxima participación nunha regata de dornas: 62 embarcacións !!, 62!!. E penso que ben pudimos ser mais, pois faltou xente que tamén ten historia na volta e que non estivo. Quen o diría nunha manifestación de caracter cultural e deportivo acadar semellante número, somentes a volta e a devoción que se lle ten podían acadalo. Pero ollo, porque esto xenera adición.


Tres apartados tivo a Regata.
A primeira, unha mañán de calma borrada, o mar como unha balsa de aceite que facía temer por si habería vento, ainda que a loxica daba que sí, pois a marea daba volta a hora da saida.


Historicas tripulacións os Irmáns Parada, na "Fuxe" gañaron unha edición


A segunda, a expectación xenerada, 62 embarcacións, os mais veteranos que ainda estan en activo acercaronse para darlle o saludo a volta, tripulacións tan historicas como os irmans Parada coa Fuxe ou Paco e Ramonet na Lercha, estaban na liña de saida.




A terceira, saida, o que mais e o que menos, decatouse que a cousa non iba a ser un paseo, o vento refrescaba e iba a mais, o "gurudovento" derá forza 4 o "meteogalego" dera ventos frouxos, iría a mais ou amainaría?, esta era a cuestión, así as cousas os que mais puxeron rizos, soio uns poucos foron con todo, e en "candela" (co pau na súa posición mais dereita), sí, oubo quen foi así.


Tomouse rumbo Sur, que era de onde viña o vento, esperaba unha forte empopada que levaría os barcos polo Areoso en diante, ahí estaba o perigo e a regata.


Recomedovos tratar de ver a foto ampliada.


A DECISIÓN, tivo que tomala Taibol, o xuiz, de suspender a proba, e con moi bo criterio. Cando as embarcacións iban rumbo o Faro da Lobeira de Cambados, a flota estaba dispersa, uns o Este outros o Oeste e o resto polo medio do Bohido (así se chama ese mar entre Cambados e a Ponte da Illa) soportando un vento que provocaba sustos aquí e ala. Os meus parabens o Sr. xuiz, creo que acertou de cheo, seguro que habería moitas dornas que rematarían a proba, pero nos tempos que corren non podemos pechar os ollos o risco que se estaba a producir e acertou totalmente o suspendela, dicifil e acertada decisión.
AGORA AS FOTOS QUE POIDEN TIRAR.



Braulio a Jarri, coa "Necora" unha das favoritas o triunfo, deciannos que habería que facer banda. Jarri probaba o sistema, eran o minutos preto da saida e "preparaba" os musculos.

Pero ollo que un refacho traidor, fixo que Jarri, probara a temperatura da auga, unha habil manobra de Braulio un chimpo de Jarri e todo quedou nun susto. Menos mal.




Ahí os van como si non pasara nada. O remate Jarri reia comentando o chiste do simulacro.






Fran e Dani, na "Fungona" (que dorna mais bonita ... donde ibamos, ejem.), adoitaron como primeira medida a seguridade, colleron todolos rizos, esto fixo que navegaran moi tranquilos indo de mais a menos pois sairon de ultimos o pararse tomar os rizos. Ahí os van cara a ponte onde mais de un tivo problemas, triscaron paus e anegouse mais de unha dorna.
Unha vez mais demostrase que o caso non é levar mais o menos vela, se non, como se leva a que se ten.
Felipe e Ricardo na saida iban como si levaran un foraborda, Felipe 1xx Kgrs. de peso era un elemento ideal para a proba e Ricardo un pouco menos, as suas caras amosaban o momento, tensión e a alegria propia da participación a Mª Dolores iba como un tiro.
O remate dous dos favoritos Checo da "Cariñosa" (gafas) comenta con Braulio "Necora" (gafas e bermello) as incidencias tamén esta Juan que coa "Zenaida" está en todas. De gañar a "Cariñosa" esta edición, convertirase na primeira dorna que o fai tres veces consecutivas, haber que pasa. Onte non saíran moi ben pero o potencial de Checho e Victor "Chou" mantiñaos como favoritos.

E aquí dous puntais da FGCMF. Xocas e Lino Prieto (Apupo) con Olga. Lino estivo coa "Semparada" dorna que opta o titulo da meior pintada na tempada 2009 e Xocas e o motor da web da FGCMF, o barbas coa súa muller Olga, padecedoradadedicacióndoseuhome a esa laboura tan pouco lucida pero de tanta importancia. Olga, ti como si fixera vento, aguanta e disfruta.

E para acabar os "dixenronme".

Pois eso, dixeronme que moitas dornas se anegaron por momentos, que algunha incluso envorcou, que si foron 6 ou 8, que si dúas eran da banda norte da ría que ... Eu fixen a seguridade nun sector onde si oubo sustos, pero ninguén envorcou, todo o mundo foi moi precavido e puxo a dorna a súa medida e afortunadamente, de molladuras non pasamos, pero eu non iba en dorna e tamén me mollei.

Agora a esperar cando se fai a regata, ainda que o día da Volta a Illa foi un exito, como decía, quen a gañou? queda aprazado.

viernes, 19 de junio de 2009

O QUE É

Esta entrada gustaríame escomenzala saúdando, pois é a entrada de un venres, de unha mañán, que coma todolos días para min escomeza polos portos de Cambados, pois non vaia a ser que se mova unha pedra e descoloque o equilibrio das cousas, é unha entrada de mañá, de sol de día de traballo de, do que está acontecendo, ...

como decía Bos días!!, todolos venres sei que os barcos do cerco (Cambados ten unha importante flota cerqueira de sempre) están a botar os aparellos en terra, hai un movemento baseado no "hasta luns!!" e sempre está ben, porque chega o desexado descanso, pescarase ou non se pescara, e decir con mais quiñón ou con menos quiñón, apuntar que estos meses non está entrando o peixe que se esperaba, agás un pouco "cabalón", polo que a xente do mar, si podía estar leda, pois ... menos leda, os tempos apuran e xa o dito fala de que "movete compañeiro que o mundo non se para" , e é verdade o mundo non se para.


Dios!! e tanto que o mundo non se para, soio imos dar un repaso polas fotos. Nos portos como Cambados o cerco supuxo unha forte entrada de cartos, e grazas a él moitas economías subsistían o que non quere decir que viviran ben, e moitisimo menos que as condicións de traballo non foran extremadamente duras e polo tanto dificiles de soportar para os mariñeiros, en demasiados oficios se mal vivía pero os tempos mudan, estamos onde estamos e sucesión de fotos que sirvan para pensar a cada un o que queira, eu sego a escribir o que me ben polo miolo en este momento, non sin unha base moitas veces expresada.

Cambados na pesca, para min era como Galicia, moitos barcos moitos homes pero sen caladoiros ou o que é o mesmo sen praias.





O "Serviola" era o barco do pai de unha amigo meu, Lalo, e así como os dos "Persebellos" (sempre se chamán Capricho) ou os "Polos" ( alcumes de familias de armadores), forma parte de todos aqueles que, cando fora, botaba as redes en terra e o "rapas" pasaba a orde coa hora para embarcalo e os homes da foto (quitada do blogue do fotografo Apariz) forman parte hoxe da Historia e da Cultura de este pais.

Todo segue "casigual", ou "nadaigual" quero decir que seguen a andar a detrás da sardiña, cada vez con medios mais precisos, seguén a desembarcar as redes, agora os venres a mañán, seguén a usar unha prenda para protexer a cabeza, antes a boina agora un flamante casco, seguén a ser algúns dos mais baixos no escalafón economico da nosa sociedade do mar, antes mariñeiros galegos das familias dos barrios menos favorecidos, agora cada vez mais "inmigrantes".

Por certo sempre haberá algún que esquenza o casco ou non poña a boina.
O cerco sempre foi así, e grazas os nosos inmigrantes, porque senon a flota tería problemas e a alta inversión que se produce en cada embarcación estaría paralizada e polo tanto perdendo cartos.




Pero ollemos porque uns metros mais adiante atopeime outras das novas "clases" dentro mariñeiro galego os "rañeiros", esta é unha das causas de que non teñamos xente traballando no cerco, moitos queren ir o raño, non imos a entrar na relación "ingresos-tempo de traballo", mais ainda cando non están determinadas as enfermedades profesionais que se poidan derivar de un ou outro "novooficio".

Soio quero decir un par de cousas:

A primeira, Cambados como Galicia que cada vez está quedando sen caladoiros, quedou sen praias, para min unha mala politica dos representantes dos mariñeiros cambadeses provocou que no reparto das concesións de marisqueo Cambados quedara a expensas da caridade das outras vilas ( O Grove e Illa de Arousa). Sempre lembrarei polos anos 80 cando uns adicabanse a ordenar outros poñían en marcha a maior maquinaria de furtivismo coñecida na ría, maravillosos pilotos de planadoiras de madeira (logo virían outras), evolucionadas a partir da deformación de un loro (que se chamaba "Mariana") con un motor primeiro de 5 CV (Volvo Penta) e logo 28, 48 (Yamahas) ... escapabanlle por destreza e velocidade a "lanchita" da Comandancia. Famosas foron as regatas de planadoiras (de madeira nas festas da Valbanera) que logo tiveron que ser suprimidas. Bueno de esto paro aquí, soio decir que Xastelas que é unha praia da Illa era coñecida (ata en algún folleto turistico) como praia de Cambados.


E o segundo: Afortunado foi o día en que alguén espabilou e puxo o xermolo para que estas imaxes do venres sexan unha realidade. Son os antes "furtivos" (e non peiorativamente) cambadeses preparando a semente da ameixa para poder traballar. Son os mesmos expertos pilotos das planadoiras e das outras planadoiras (algunhs) e que hoxe unha mañan de venres, praparan a ameixa traida da "jacherí" para levar a batea a medrar.


Parabens!!


Logo como era venres e ademais "fin de curso", fun o colexio dos nenos era o "festival" e poiden tirar a última foto que vos poño e que a min tamén me gusta moito.


E que este dos nenos como día a canción eche un "Guanderful Gorld", canción que sempre me gusta.


Saúde !!!. e si queredes podedes escoitar DUAS versión do "Guat Guanderful..."



viernes, 12 de junio de 2009

Xa se cheira

Xa queda ben pouco, vamos que non queda nada que casi mañán ... que xa se cheira!!! e arrecende ben a xeito.

O que mais ou o que menos xa ten a vista posta en Muros, a verdade e que falta ben pouco, un respiro e xa estamos paseando as rúas maradans e disfrutando de todo o seu contorno.

A cousa promete, non se sabe cantos virán de afora definitivamente, pero o outro día falaba con un amigo vasco e confirmbame que nos veríamos en Muros, a verdade, pensando ben a cousa, non é doado vir hasta Galicia uns días, si non se dispón de tempo por non decir de medios, por eso vaia por diante o aprecio do esforzo de todos aqueles que se lian para estar con nos, pensemos que aindas as veces a nos nos costa asistir os nosos eventos. Pero a verdade e que un Encontro planificase dende todolos puntos, dos que o argallan e dos que logo contribuen o seu desenvolvemento.

Para os que somos de pobo, o Encontro e como a "festa" esa onde atopamos os amigos da nenez e que agora están fora, lembramos os momentos ledos da nosa historia e pasamolo ben.
Por eso a inquedanza polo que xa se vé, e que saia ben!!.
A estas alturas xa soio falta que a tarxeta teña saldo e pague o bo tempo, que se axuste ben o vento e o cociñeiro non faie, do resto encargamonos nos.

Nunha entrada anterior deciamos que os cartaxeneros, xa están inscritos, agora despois de falar con algún amiguete de Eukadi tamén podemos decir que teremos unha excelente representación de este pais, bateis e traineras estarán presentes nunha festa a que levan concurrindo dende hai anos. Agora soio falta concretar número pero seguro que se van facer notar.






As fotos pasoumas Arturo Loureiro e en elas podemos ver unha magnifica estampa da tripulación de Pasaia na "Ameriketatik", fermosisima trainera con moitas aventuras e proxectos nas súas costas, marcharon para Pasaia bogando dende Cambados, dixeron que tiveron bon tempo e chegaron pronto.
Tamén J. A. Apraiz "Koiote" no Encontro de Cambados ensinounos como se "singa" en Euskadi, todo un artista co seu batel.
Rematará de pintalo a tempo de Muros? Atopará o que él busca para que luzca fermoso e acorde coa súa edade ?. Voltará a "Ameriketatik" a repasar a todo aquel que teña o atravemento de bogar contra eles?.
Todo esto, e mais veremolo en Muros09, xa queda menos !!

viernes, 5 de junio de 2009

A DORNA DE TITO SILVA

Hoxe son moitos os que animados polo rexurdir das embarcacións tradicionais votanse a recuperar ou facer novas ee.tt., que ben!!. Pero o meu recordo en esta fase de nomes para o recordo, vai para un home singular coñeciamolo todos en Cambados por "Tito" si Tito Silva, cando eu era un neno ala polos principios dos setenta, o tio do meu compañeiro "Susito" andaba na lideira de un barco vello, oia falar e mesmo vira aquel casco que Tito sacara de unha xunqueira. Si ahí andaba Tito con outros, metidos no fregado da ilusión, era unha dorna de tope que andivera o mar, probablemente a única que exista hoxe que fora mariñeira e andivera o mar, digo probablemente sea unha peza única.


Despois co tempo a dorna navegou con tripulación mais ou menos fixa, importante a laboura de Evaristo o ferreiro, fillo de ferreiro e neto de ferreiro ou de Benito Gonzalez, os que eu sempre lembro o redor de Tito e a súa "Airexa".
Decir que no disfrute era un home xeneroso, invitaba a moita xente a navegar, e decir o modelo de promoción xa estaba votado a andar.


Cando eu embarquei por vez primeira foi porque o por aquelas meu amigo Manolo Gonzalez de Sto. Tome amigo de .... me dixo vente ...
Foron uns verans inesquencibles o navegar da embarcación era unha maravilla e o equipo de luxo, así como antes o formarían outros pero a min tocoume navegar con: Tito, Benito, Evaristo, Manolo, Dolores e José Benito e hoxe cando me cruzo con Dolores por exemplo que ten o seu traballo frente da miña casa sempre me lembro da "Dorna de Tito", que ben o pasei. Cando non tiñamos vento Tito decidía encender o "tocadiscos" un vello Brithis Seagul que casi sempre adoitaba encender.
Tamén hai que decir que navegaba coa vella vela de un "star" recortada e aparellaba en cangrexa, como vedes nas fotos de ese anos entrando no porto de Cambados.

Hoxe a dorna segue a navegar da man dos seus sobriños.
Como decía saeu do esvaecemento cando se chamaba "Dos Hermanas", fora mandada construir polo Sr. Avelino Rial a quen lla comprou o Sr. Lorenzo Somoza, buscando Tito de collela din que chegou a un trato co Sr. Lorenzo a cambio de un paquete de Celtas.


Grazas Tito.