Das dornas de Vilagarcía

http://elblogdearlillo.blogspot.com/2009/07/mis-memorias-nauticas-3-la-parrula-y.html

Esta e a entrada que atopei e que coincide con algo do xa exposto no blogue do lado, o home conta como se fixeron as primeiras regatas da "clase nai" en Vilagarcía

REFLEXION DE OUTONO

Gañou Pardavila, gañou a Bazarra, gañou a Escola, gañamos todos eses, supoño que así se pode resumir unha tempada irregular, polo tempo.

Para min estivo marcada pola imposibilidade de ... sempre tiven algo que me impideu, polo que debo decir que as regatas en moitos casos fixenas de oidas, pois de ese xeito tamén se difruta. Si non podes estar, que polo menos cho conten e como me dixo Lino Prieto, non viñeches en todo ano e a unha que vez que ves, non ven o vento. Así rematou a tempada regateira, coa Encalmada do Marisco, ali debullando fios de vento e tratando de doblar pola Cabreira, sería moi fermoso o percorrido de poder celebrarse pero as fortes correntadas, e mais en mareas vivas, mandan no contorno da Toxa, moita correntada para facer rumbo sen vento, pero bueno a foto quedou polo menos para facer historia, primeira vez que se xuntan 3x dornas en esta regata.
Como quedou na retina a impresionante tarde da 25 Volta a Illa que se tivo que suspender, nunca antes se tiveran xuntado tantas dornas, a ocasión mereciao. Foi un pracer ver caras que aparecen nas fotos e ainda son coma nenos.
Hoxe, cando remataron as regatas penso na evolución en estos 10 anos a verdade e que é impresionante. Lembro que cando unha regata (hai 10 anos) xuntaba 25 dornas era un exito de participación, chegar a 30 era ... Este ano xuntamonos mais de 50 e penso que poderíamos xuntarnos mais ainda, pois en estes anos acomodamonos e ven menos xente da outra banda da Ría e mesmo parece que da traballo ir ala. Certo é que por outra banda estamos cheos de compromisos e a evolución do movemento "cultura maritima" esixe moito esforzo, que soio esta o alcance de uns poucos: solteiros ou colectivos similares, sen fillos e tolos pola fé, despois sempre imprescindible tempo libre. Para os demais, que somos moitos tornase dificil seguir o ritmo, non por falta de gañas.
Pois eso, si teño que quedarme cos feitos mais importantes, non me podo esquencer do Encontro de Muros e da 25 Volta a Illa.

O Encontro amosou a súa madurez, todo saeu ben, tamén oubo lagoas ou cousas que se poideron facer meior, ou que simplemente non se fixeron, e verdade, pero, que pedirlle a uns "matados" individuos que deixan o seu tempo en votar adiante un evento de esa magnitude?. Eu sinceiramente soio podo agradecerlle o seu esforzo e si podo os seguintes votarlle unha man, onde poida.
Creo que cada un ve o Encontro según como lle foi (como na feira). A min pareceronme un Encontro de encontros, que é a súa principal virtude polo menos a que mais me gusta, por eso agardamos tanto tempo e logo pasan tan rapido.
(Inciso sobre a súa temporalidade: alguén dí que si deben ou non deben ser cada dous anos?. Eu penso que sí, cada dous anos e itinerantes. Cicais profesionalizar un pouquiño, non moito a súa organización.)

Como decía o Encontro marcouse polo entusiasmo de uns e de outros, de uns que votaron barcos, fixeron festas e recolleron amigos de outros que se deixaban impresionar polo que lles caia enrriba e se integraban no evento, pasando a ser pezas imprescindibles.

Tamén deixou claro este Encontro que un bo asociacionismo do entorno, é clave para o seu desenvolvemento.

Do Encontro xa se falou moito. Da Volta a Illa, que decir, por moitos anos!!

E dende aquí o terceiro feito que marcou (para alghúns) esta tempada foi algo que espero non sexa temporal. Paso a explicarme, semprei admirei o traballo dos calados, dos que non anuncian os seus feitos, pero que estes son tan rotundos que dificil é non velos. Pero nunca esta demais que, sin presumir, caladamente, pero con voz, dende o recuncho dos que sempre están cando fai falta unha man, se diga algo.

Cando hai 8 ou 9 anos naceu a Escola de Navegación Tradicional, que se inspiraba dende a FGCMF e se lle poñía domicilio na Illa, penso que nin os mais optimistas pensarían que eses anos mais tarde tanta xente pasaría por ela e deixaría ali os seus meiores desexos. Ninguén pensaría que esa pandilla de "carcas" aguantaría como están a aguantar e sendo pezas de dificil sustitución nun engranaxe que funciona (con fedectos). Eles non fan grandes xuntanzas, nin se molestan en sair na prensa moito, a verdade e que xa non lles fai falta, pois a cotío estan a buscalos (naceron grandes estrelas do cinema), eles soio fan escola e regatas e están con ese poderío que lles da a masa estusiasta, en todolos sitios. Bueno pois a eses que tanto fan e pouco din, faltaballes un xeito de navegar, que non levaban ben, era o da navegación libre, da libre expresión, do libre acceso, que para eles, sempre será unha parvada para oficinistas, pero bueno, ainda que pensen eso e non teñan un ordenador na "casota" os meus parabens son para o grupo do blogue da ACD. Dorna no seu apartado Dornas a Vela e que a min me gusta ter por "os veciños do lado", casi conseguides que limpie as virutas do "reisiño" e si así non foi, polo menos cheiroas cada vez que toca limpeza.

Agora xa é noite.

Regata de dornas

Atopei esto por Internete. a ver si vos gusta:

Carabeus e Barbas de Ghato.

Cada día que vexo unha dorna no Grove vexo "carabeus", estaba votandolle un ollo o libro de Olegario Sotelo "Xentes do mar do Grove" e agás as da regata todalas demais levan os carabeus, día pasados comentaba con un historico o dos carabeus e o seu orixe meco, decir que estaba tamén un de "Portodeltrinqule" que tampouco sabía o que eran, o sea que ... muy mecos.

E este historico de barbas e pipa decíame que servían para amarrar a "barbas de jato", cousa que agora pouco se ve, por mor dos pantaláns e esas cousas. Outro decía que era eso das barbas de jato, pois esplicavamoslle que era amarrar un barco con dous rizóns pola proa, alguns poñianlle outro pola popa moi frouxo, que lle permitira ir os dous ventos, pero non irse de popa. En Triana, famoso barrio cambadés poñiamos as barbas do jato unha o sur e outra a "travesía" Oeste-suroeste que era onde facían dano os ventos, o rizón de popa iba frouxo moi frouxo o Nornordés, así o día que non tiñamos vento evitaba que o barco lle dera volta -coa forza da marea- os rizóns, ainda que sempre había quen pasaba de todo. Este xeito de fondear era moi propio das praias, onde non tiñamos peiraos, un cabo axudaba a outro e ...

Cando baixaba o mar (no inverno) e chovera, os mais curiosos tamén iban o barco a achicar auga, así o barco defendíase meior. Por certo si vos fixades na foto superior, tamén se adoitaba poñer unhas pedras enrriba da caña do rizón para que non viñera a garra e o barco fora contra outro. Tamén era importante fondear ben, respectandose, pois con tanto cabo e rizón sería doado que un acabara enrriba da uña do rizón de outro e adiós taboa. Por certo en estas baixadas sempre lembrarei a "andisía", que non sabía que se chamaba así, hasta que mo dixo Paco, son as ondas que deixa o mar na area, facer debuxos e cortalas coma proa o mar.

O que iba, despois de ver as fotos do libro de Sotelo (hai carabeus por todolos lados), non necesariamente estaban para ir a barba de jato, senon para difersificar o esforzo entre os dous, pasando este os corredores e liberando a proa, digo eu non?.

Dias pasados faciamos unha varada -acto do Ano Cabanillas- as dornas da ACD. Dorna maioritariamente e do CM. Salnés, onde estas dornas estaban hai moitos anos, ainda que son mecas, ningunha leva carabeus, porque están en Cambados.

Agora os arbores xa son outros, os fillos dos que facían a Alameda de San Tome. Juan, da Zenaida conversa con Suso que veu de Triana para San Tomé, logo tamén se acercou o Sr. Oliveira e o Sr. Cacabelos e o Sr. Costa que prometeu falarme das regatas, apura mentras poido, dixome con toda a coña. Tamén Cuca contaba as vistas dende a súa xanela ... Elvira decianos onde andabamos e as de Guimatur que nos votaban de menos, "que lle decimos os turistas, se non hai dornas?", comentaba. Esto de poñelas dornas a varar en San Tome e como poñer un palangre nun mar folgado de peixes famelicos.

Por certo para quen queira ver o espectaculo das dornas e Cabanillas (din que o mais bonito de todo o que se fixo, e foron moitos) está colgado en Yotube como "Homenaxe a Cabanillas" logo "Rimas o vento" ou dende o blogue dos do lado (ACD. Dorna), fermosisimas fotos.