Ahí vai o 2.010

Xa soio quedan horas, nada, e xa se vai. A verdade e que o meior pola miña profesión o que mais escoitei foi o de, deixao ir, pero mirando haber como amenaza o 2.011. E digo eso porque, non son mais que un simple AUTONOMO. Pero a verdade e que con todo do monotema que nos ataca a cotío, as veces ainda se escoitan frases "simpaticas" a ultima foi referida os centolos, eses animais de sabor increible e cargado de variantes. Pois bueno alguén me comentou que os centolos tamén se puxeron de acordo, para que ?, dixen, para ... oder, dixeronme, nun ano coma este, van eles e desaparecen .... desaparecen? Si, os barcos de Cambados xa están todos a vieira (onde non gañan tanto) e decir non teñen colleita extra. E así as cousas o dos centolos quedará para moitisimos menos e tamén viviran de eles moi poucos en comparación con que podería ser.

O sea que PROA e avante.

Pero bueno despois de esta reflexión un tanto pesimista, a verdade e que quería alonxarme do tono, o que eu realmente desexaba, teñamos ou non centolos e DESEXARVOS UN BO ANO 2.011, en todolos sentidos e si algún sentido faia, pois bueno, ... outro haberá que o compense.


Este ano como non fun a ningunha regata e moi poucas veces poiden estar navegando nun de eses nosos barquiños, non teño, nin tiven moitas historias que contar (a verdade e que fun mais de pesca, que tiña abandonado) e tampouco teño para facer un resumen da tempada, para min levouna o vento (que de eso si oubo), bueno un dato: Regata de Clasicos, S. Vicente. Xuntanza da Rabandeira e Memorial Tito Silva. Chegou a hora dos barcos grandes. Tiña un par de fotos que me gustaron entre outras con esas, que aqui vos deixo, repetirme nos meus meiores desexos para aqueles de boa vontade.

Unha grande aperta. E os de afora, vemonos para Carril, non?

Ainda teño esta oura proa, elexir. Fotos:

Proa 1,"Evangelina" Xuntanza de Galeóns Rabandeira.

Mentras se Marisquea.

Proa 2, "Nova Jorita". I Memorial Tito.

Memorias da Salazón

O pasado venres 26 de novembro, presentouse na Casa do Mar de Vilanova de Arousa o documental "Memorias da Salazón", este forma parte dun proxecto do Museo do Mar de Galicia, aberto a todo o que queira ampliar, con diferentes entregas que irán conformando o Arquivo Audiovisual do Mar de Galicia.

A primeira presentación foi a de Vilanova de Arousa: "Memorias da Salazón", alí Pablo Carrera e Rafa Vilas (da productora do documental), fixeron a presentación, quedou claro que esta é unha serie de documentais aberta e sen prazo para o remate, así o día seguinte en Bueu os mesmos protagonistas e outros mais, presentaban "Bueu unha Bota de Altura", o recordo de aquelas botas cos nomes de "Atún" e da fabrica de Rioboo, estiveron de novo nos ollares de Bueu de onde eran orixinarias.

No futuro están deseñandose xa os que poderían ir adicados a outras figuras tan representativas da Cultura Maritima de Galicia : Carpintería de Ribeira, Os Galeóns ou a desaparecida Lancha Xeiteira.
Esperemos que o proxecto tire coa forza necesaria para díante, que en estos casos xa se sabe cal é o combustible para que vaia.

E volvendo o pasado venres, que decir?. O salón de plenos do Concello, quedábase pequeno e optouse por un mais grande, o da Casa do Mar, alí con un cheo, que daba conta do interés que espertou en Vilanova o documental, tivemos o pracer de oir e ver a Antonio ou a Delfina e Pilar, protagonistas conductores do argumento. No que colaboraron de un xeito ou outro Vicente Caramés, Luis Rey, os ditos Rafael Vilas, Pablo Carrera axudados tamén polos arquivos audiovisuais da TVG e o fotografico do departamento de conservación do Museo.

Como decía, Antonio Blanco, Delfina Prado e Pilar Santos debuxaron un oficio e un contexto economico-social, onde o salazón era una parte actora fundamental, as imaxes de arquivo daban fé. E así de un xeito moi ameno e descriptivo pasou o tempo que se fixo corto.

O salón da Casa do Mar estaba ateigado de xente que poido volver a revivir unha parte da súa historia recente.

Rafael Vilas e Pablo Carrera, decían na presentación que este non era o gran documental que a importancia da salazón merece en Galicia, pero na miña opinión si é un bo traballo que merece ser visto. E agora que rule.

Podedes velos en YouTube polos seus nomes: Bueu unha bota de altura e M....