miércoles, 7 de octubre de 2009

REFLEXION DE OUTONO

Gañou Pardavila, gañou a Bazarra, gañou a Escola, gañamos todos eses, supoño que así se pode resumir unha tempada irregular, polo tempo.

Para min estivo marcada pola imposibilidade de ... sempre tiven algo que me impideu, polo que debo decir que as regatas en moitos casos fixenas de oidas, pois de ese xeito tamén se difruta. Si non podes estar, que polo menos cho conten e como me dixo Lino Prieto, non viñeches en todo ano e a unha que vez que ves, non ven o vento. Así rematou a tempada regateira, coa Encalmada do Marisco, ali debullando fios de vento e tratando de doblar pola Cabreira, sería moi fermoso o percorrido de poder celebrarse pero as fortes correntadas, e mais en mareas vivas, mandan no contorno da Toxa, moita correntada para facer rumbo sen vento, pero bueno a foto quedou polo menos para facer historia, primeira vez que se xuntan 3x dornas en esta regata.
Como quedou na retina a impresionante tarde da 25 Volta a Illa que se tivo que suspender, nunca antes se tiveran xuntado tantas dornas, a ocasión mereciao. Foi un pracer ver caras que aparecen nas fotos e ainda son coma nenos.
Hoxe, cando remataron as regatas penso na evolución en estos 10 anos a verdade e que é impresionante. Lembro que cando unha regata (hai 10 anos) xuntaba 25 dornas era un exito de participación, chegar a 30 era ... Este ano xuntamonos mais de 50 e penso que poderíamos xuntarnos mais ainda, pois en estes anos acomodamonos e ven menos xente da outra banda da Ría e mesmo parece que da traballo ir ala. Certo é que por outra banda estamos cheos de compromisos e a evolución do movemento "cultura maritima" esixe moito esforzo, que soio esta o alcance de uns poucos: solteiros ou colectivos similares, sen fillos e tolos pola fé, despois sempre imprescindible tempo libre. Para os demais, que somos moitos tornase dificil seguir o ritmo, non por falta de gañas.
Pois eso, si teño que quedarme cos feitos mais importantes, non me podo esquencer do Encontro de Muros e da 25 Volta a Illa.

O Encontro amosou a súa madurez, todo saeu ben, tamén oubo lagoas ou cousas que se poideron facer meior, ou que simplemente non se fixeron, e verdade, pero, que pedirlle a uns "matados" individuos que deixan o seu tempo en votar adiante un evento de esa magnitude?. Eu sinceiramente soio podo agradecerlle o seu esforzo e si podo os seguintes votarlle unha man, onde poida.
Creo que cada un ve o Encontro según como lle foi (como na feira). A min pareceronme un Encontro de encontros, que é a súa principal virtude polo menos a que mais me gusta, por eso agardamos tanto tempo e logo pasan tan rapido.
(Inciso sobre a súa temporalidade: alguén dí que si deben ou non deben ser cada dous anos?. Eu penso que sí, cada dous anos e itinerantes. Cicais profesionalizar un pouquiño, non moito a súa organización.)

Como decía o Encontro marcouse polo entusiasmo de uns e de outros, de uns que votaron barcos, fixeron festas e recolleron amigos de outros que se deixaban impresionar polo que lles caia enrriba e se integraban no evento, pasando a ser pezas imprescindibles.

Tamén deixou claro este Encontro que un bo asociacionismo do entorno, é clave para o seu desenvolvemento.
Do Encontro xa se falou moito. Da Volta a Illa, que decir, por moitos anos!!
E dende aquí o terceiro feito que marcou (para alghúns) esta tempada foi algo que espero non sexa temporal. Paso a explicarme, semprei admirei o traballo dos calados, dos que non anuncian os seus feitos, pero que estes son tan rotundos que dificil é non velos. Pero nunca esta demais que, sin presumir, caladamente, pero con voz, dende o recuncho dos que sempre están cando fai falta unha man, se diga algo.
Cando hai 8 ou 9 anos naceu a Escola de Navegación Tradicional, que se inspiraba dende a FGCMF e se lle poñía domicilio na Illa, penso que nin os mais optimistas pensarían que eses anos mais tarde tanta xente pasaría por ela e deixaría ali os seus meiores desexos. Ninguén pensaría que esa pandilla de "carcas" aguantaría como están a aguantar e sendo pezas de dificil sustitución nun engranaxe que funciona (con fedectos). Eles non fan grandes xuntanzas, nin se molestan en sair na prensa moito, a verdade e que xa non lles fai falta, pois a cotío estan a buscalos (naceron grandes estrelas do cinema), eles soio fan escola e regatas e están con ese poderío que lles da a masa estusiasta, en todolos sitios. Bueno pois a eses que tanto fan e pouco din, faltaballes un xeito de navegar, que non levaban ben, era o da navegación libre, da libre expresión, do libre acceso, que para eles, sempre será unha parvada para oficinistas, pero bueno, ainda que pensen eso e non teñan un ordenador na "casota" os meus parabens son para o grupo do blogue da ACD. Dorna no seu apartado Dornas a Vela e que a min me gusta ter por "os veciños do lado", casi conseguides que limpie as virutas do "reisiño" e si así non foi, polo menos cheiroas cada vez que toca limpeza.

Agora xa é noite.

No hay comentarios: