martes, 13 de septiembre de 2011

Boa viaxe Moncho

Non é doado escribir estas liñas, este lugar tampouco se caracteriza por este tipo de historias, pero pareceme xusto facelo hoxe.

Coñecín a Moncho unha tarde onde os elementos aliaranse para que todo saira mal. Cargabamos para ir a Cadaques, no verán do 2.006, era a primeira xuntanza que facían os da Federación Catalana e despois do desembarco que eles fixeran para Cambados 2.005, era o menos que podíamos facer. Once pequenas embarcacións, por vez primeira viaxaban en duas alturas. Primeiro averíase a grua da Confraría, os veciños do varadero prestannos a súa, logo con un forte vento a carga non e doada, o vento dificulta moito, un servidor, responsable da valiosa carga, precisa rematar esa tarde, pois o día seguinte ten que partir para Barcelona ... As oito un dos choferes de Gefco, dinos que eles remataron a súa xornada laboral. Non pode ser!!!, espera que falo co jefe dixome un de eles ... e falou o xefe recoñeceulle o seu dereito o descanso, paraban. Pero non, Moncho e Juan non pararon -mais adiante dixeronme: que como iban a parar co interés e entusiamo que nos lle poñíamos ... E cargaron hasta a noite e pola mañan seguinte tamén. E cando partin os barcos abaneaban enrriba dos andamios que metía medo. Moncho miroume e dixome, vaite Fernando tranquilo, que esto e cousa miña. Foi a primeira vez que votei sen comer e casi sen dormir por mor dos barcos, hasta que Moncho e Juan os deixearon en Cadaques o lado da casa de Dalí. Todo ben Fernando foron as súas palabras.

Pasou todo o fin de semán traballando co ferreiro de Cadaques nos andamios de transporte, reforzandoos, para que a volta fora mais segura. Hoxe están tal como él os deixou. Él somentes era o chofer de Gefco, perdón, de Barreira, natural do Carballiño, afeczoado os cars, onde me contaba comía os bocatas co pai de Fernando Alonso e este era un neno que alí enrredaba.

Logo cando tocou ir Encontro Marengo, tivemolo moi claro Moncho ou Juan, demandamos, soio veu Moncho e ali meteu o seu trailer cargado cos nosos barcos ata a mesma praia, de onde saeu coa súa pericia profesional. Como un mais como un de nos.

No 2.007 tiñamos que ir a Brest, 25 embarcacións, 10 trailers ... e como non Moncho e Juan e os amigos que eles "reclutaron", esto non é doado nunha empresa como Gefco que subcontrata con Barreira, non é doado pero acadamolo. Outra vez amosaron o seu cariño e a súa xenerosidade, cargaron e descargaron como si foran membros da FGCMF. outra vez a nosa gratitude, foron convidados a vir a cea da Escola, da FGCMF. E polo Nadal, sempre o seu recordo. Moncho "Jarama" como decía no seu vehículo.

Grazas Moncho pola túa forma de ser, polo teu interés e esforzo xeneroso.

Boa viaxe.

4 comentarios:

Nautijorge dijo...

A xente que fai as cousas con agarimo e entusiasmo sempre deixa bo recordo...

Fernando dijo...

E non sabes como se agradece atopar persóas como este home. Como vas de viaxes??, non paras. Unha aperta

Rbk dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
japr dijo...

Boa viaxe, sen duda
Japr