Esperemos que o proxecto tire coa forza necesaria para díante, que en estos casos xa se sabe cal é o combustible para que vaia.
E volvendo o pasado venres, que decir?. O salón de plenos do Concello, quedábase pequeno e optouse por un mais grande, o da Casa do Mar, alí con un cheo, que daba conta do interés que espertou en Vilanova o documental, tivemos o pracer de oir e ver a Antonio ou a Delfina e Pilar, protagonistas conductores do argumento. No que colaboraron de un xeito ou outro Vicente Caramés, Luis Rey, os ditos Rafael Vilas, Pablo Carrera axudados tamén polos arquivos audiovisuais da TVG e o fotografico do departamento de conservación do Museo.
Como decía, Antonio Blanco, Delfina Prado e Pilar Santos debuxaron un oficio e un contexto economico-social, onde o salazón era una parte actora fundamental, as imaxes de arquivo daban fé. E así de un xeito moi ameno e descriptivo pasou o tempo que se fixo corto.
O salón da Casa do Mar estaba ateigado de xente que poido volver a revivir unha parte da súa historia recente.
Rafael Vilas e Pablo Carrera, decían na presentación que este non era o gran documental que a importancia da salazón merece en Galicia, pero na miña opinión si é un bo traballo que merece ser visto. E agora que rule.
Podedes velos en YouTube polos seus nomes: Bueu unha bota de altura e M....
2 comentarios:
Como sempre interesante entrada, Fernando.
Fíxome lembrar que coñecín a Pablo Carrera hai anos a bordo do buque oceanográfico francés Thalassa, nunha campaña para o estudo da sardiña que él dirixía. Boa xente.
Vin os dous anacos de documental, tanto o da salazón como o das botas, e gustáronme moito, oxalá os emitan enteiros na galega.
Xa cría que che esqueciches do blog.
Unha aperta.
Ola Jorge, esquencer non o esquencín, pero este ano foi indo así. Non creo que estos documentais cheguen a emitirse na galega, supoño que haberá que recurrir a outros canles e a verdade a min gustoume o que vin.De Pablo que decir? Traballamos perto uns cuantos anos e sin queixa.
Publicar un comentario