Estos días estiveron naveando-bogando polo Mar de Arousa uns "javegotes" de El Palo, a verdade e que tiveron un valor .... (choiva-vento, vento-choiva) ... e logo de ver a Araceli que trouxeron Carlos, Agustín e compañía, puxenme a remenxer nas fotos e non poiden menos que recordar a outros malagueños de Pedregalejo, Nerja ... que no ano 2.005 estiveron bogando en Cambados, na "Rosario e Ana" e en Ferrol no 2.007 trouxeron unha buceta non lembro o nome, e que cando Muros, hasta última hora decían "zubimo a Muro con un zardiná, aunque ezta difisil" o remate foi imposible e quedamonos sen a súa agarimosa presencia. De estas coñecemos a Rafael, Fernando, Alfonso ... e por estas viaxamos no ano 2.006, eu tiven esa sorte, hasta Pedregalejo, hasta o Asteleiro tan nomeado "Nereo", bandeira de loita igual que o noso de Purro, amenazado por un paseo maritimo. Tamén lembro que a miña cuñada, afincada por ese lares tiña como referencia da zona o rueiro de El Palo (es un barrio de pescadores no?, ali debe ser estrano) e de un a Pedregalejo. Arriba, a "Rosario e Ana" no solpor cambadés, facía o desfile de tipoloxias en Cambados, abaixo, en plena boga no sol arousan, Alfonso bogando a extribor de primeiro, coa camiseta do Encontro. Fotos A.Loureiro e V. Delgado.
En Ferrol participaron na tertulia radiofonica (Fernando Dols) que dende o Encontro se fixo, menudo repoquer tomou asiento o redor do micro, internacionales todos eles.
Representamos a FGCMF. en esta viaxe, membros da ACD Dorna da Illa de Arousa, Barcos do Norte de Viana do Castelo e CM. Salnés de Cambados.
En Ferrol participaron na tertulia radiofonica (Fernando Dols) que dende o Encontro se fixo, menudo repoquer tomou asiento o redor do micro, internacionales todos eles.
No 2.006 foi o noso desprazamento a Malaga, devolvendo como corresponde a visita a ambados. As fotos son de Joan Sol a nosa Belén de Caldas e un servidor. Ala fomos coas nosa meiores galas e armados hasta os dentes, quen se atrevía con nos?De barcos non fomos mal tampouco, unha dorna unha buceta e a catraia, compoñian a representación do noso patrimonio así como unha exposición e diversas maquetas que nos acompañaron, e aparellos varios. Na mallante conviviron lanchas, dornas ... galegos e andaluces. A beirada do Asteleiro amenazado e o impoñente eucaliptal, de referencia en Malaga.
No mar a singulariedade das velas mezclabase coa silueta das lanchas e o seu bogar, un fermoso espectaculo no mar de Alborán.Tivemos tempos para ofrendas, inauguracións e homenaxes o I Encontro Marengo foi todo un exito e a convivencia ateigada de fermosos detaies de amistade.Algúns aproveitamos as actividades para ter a nosa experiencia como xeiteiros, con unha das antiguas pezas que levabamos para a exposición, saimos o patrón Pardavila cos seus tripulantes, Belen de Caldas e un servidor.
No mar a singulariedade das velas mezclabase coa silueta das lanchas e o seu bogar, un fermoso espectaculo no mar de Alborán.Tivemos tempos para ofrendas, inauguracións e homenaxes o I Encontro Marengo foi todo un exito e a convivencia ateigada de fermosos detaies de amistade.Algúns aproveitamos as actividades para ter a nosa experiencia como xeiteiros, con unha das antiguas pezas que levabamos para a exposición, saimos o patrón Pardavila cos seus tripulantes, Belen de Caldas e un servidor.
Cando o patrón mandou, largamos e casi sin darlle tempo o pitillo, mandou recoller, total era unha manobra de exibición, que ibamos pescar ali?, pensamos. Nin siquera largamos tal como mandaba a marea a pesares de que o patrón fixo a observación, pero tratabase do que se trataba, ademais ... polo vello aparello pasaban tabeiróns.Nada mais recoller uns metros de aparello, o patrón dixo, "enchemos a caixa" e así foi, nunca na miña vida pescara unha sardiña, nunca na miña vida largara unha peza do xeito, nunca disfrutara de aquel xeito, impresionante.Que decir do que pescaron os que levaron unha peza nova (mercada en Cambados), largaron como manda a marea e esperaron o xusto. A expresión " a capachos " non era unha metafora.Logo antes do alba a "Santa Cristina" largou o "arte", autorizada excepcionalmente para a ocasión e antes das primeiras luces do día o recolleuse o "copo" poidemos atoparnos coa riqueza e variedade piscicola do mar malagueño. Nunca comera xureliños ou parrochas o amancer e recién pescado, todo un luxo para abrir o día. Fritido co arte que soio ali teñen.
A pesares de que o vento as veces era un pouco molesto a "Laberca" poido navegar e outros bogar. Na foto de abaixo podedes observar a todala tripulación uniformada de branco, agás un que levaba o brazo marrón. Unha fermosa experiencia sentarse nunha javega (a "Virgen del Carmen") e poder bogar, hasta regateamos, a nosa competidora a "Santa Cristina". O xantar como sempre nas nosas cousas, un momento de relación e expansión, Agustín, poñía a punto a "fideuá". Él foi un dos que estos días bogou polo Mar de Arousa.
Que decir, como en moitas ocasións a Escola sempre é un punto importante nos desplazamentos que os colectivos da FGCMF realizan, aqui non foi menos, a súa bandeira, quedou alí, na noite de Pedregalejo. Algún ainda se acorda hoxe.
Que decir, como en moitas ocasións a Escola sempre é un punto importante nos desplazamentos que os colectivos da FGCMF realizan, aqui non foi menos, a súa bandeira, quedou alí, na noite de Pedregalejo. Algún ainda se acorda hoxe.
Representamos a FGCMF. en esta viaxe, membros da ACD Dorna da Illa de Arousa, Barcos do Norte de Viana do Castelo e CM. Salnés de Cambados.
4 comentarios:
¡Ah, que buenos recuerdos me traes, Fernando! Lo pasamos bien en Málaga, ¿verdad? Y lo del pescadito recién pescado y frito, ¡sensacional! Habrá que volver algún día por allí...
Una abraçada!
Que viagens Fernando, e como o tempo corre mais depressa que a maré.
O encontro de Málaga fica para a memória sim, como tantos outros que se foram realizando seguindo as passadas da nossa Federação.
Abraço desde Viana
Pues sí Joan, son de las cosas buenas que te deja este negocio, amigos y sensaciones "para toda la vida". Haber si este año podemos reeditarlo. Lo del pescado, para un gallego ... que el pescado de la ría y casi de la suya misma ... (que poco mas o manos es mi caso) no veas la sorpresa.
Unha aperta.
Xa che digo Joao, si fixen esta entrada foi por que ma pediron co gallo da visita de outros malagueños. De feito vou tratar de adicarlle outra a Cadaques, ainda que estas cronicas deberían facerse (de outro xeito menos personalista) para que quedaran nos arquivos da FGCMF, pois pasan os días e logo se esquencen.
Unha aperta, e a ver si nos vemos pronto.
A verdade, Fernando, e que o pasades de carallo. Casi que me cheira a mar, brea e peixe so de leer ista entrada morriñosa.
Apertas.
Publicar un comentario