sábado, 5 de julio de 2008

O HIDRIA EN BREST


Sairon de Cariño mercores pola mañan, con temporal de vento Sur, un bo vento para subir a Brest, foron polo mar a diante e polo G. de Biscaia pillaron mais vento, andiveron con forzas de 7 e 8, menos mal que non era Norte, así foron mal pero rapidos.

Onte venres pola noite chegaron a Brest, sin GPS,s, averiados, con temporal e correntada. Comentaba Sese, a armadora, que o pasaron "preocupados" pois era dificl entrar de noite e casi a cegas, agora 20,00 do sabado están amarrados en Brest, dende a noite pasada, alí sopla con forza, forza 9, todo un baile. Pero xa están a recibir as visitas dos colegas franceses, que se achegan a votar un grolo con eles. eso sí despois dun merecido descanso.

Na outra esquenceraseme, sairon 12 persóas que se foron turnando nas labouras, maquinas, puente ...

E por certo non pescaron ningun bonito, eso si picaron, pero coa forza que levaba o barco rompeu a liña e marcharonlle cos cebos. Mala sorte na costeira do bonito para o Hidria, menos mal que van ben abastecidos.

Sese conta que coa forza do viaxe foi imposible sacar fotos, non tiñan tempo, así que ... a imaxinalo. A foto que vedes a a saida dende o Grobe e esa é a tripulación.

Bicos para os dos Hidría.

3 comentarios:

Unknown dijo...

¡Hola, Fernando!

Me alegra mucho tu incorporación a la red de blogs de tema marítimo que va creciendo día a día. Dada tu experiencia en este mundo de las embarcaciones tradicionales y del patrimonio marítimo, tus aportaciones serán de gran valor para todos tus lectores. Además, saber de ti con un simple clic de ratón acortará la distancia física que ahora nos separa y me permitirá seguir de cerca tus peripecias.

De buena gana me apuntaba con todos vosotros a Brest, pero no podrá ser. Como decimos en catalán: "qui te el cul llogat no seu quan vol". Pero, bueno, espero que a la vuelta nos cuentes como ha ido y publiques un montón de fotos.

Y hablando de distancias, espero poder acortarlas muy pronto. La "culpa" la tiene cierta Amiga Atlántica que tenemos en común.

Una "forta abraçada" y que los vientos os sean propicios a ti y a este blog.

Fernando dijo...

Dentro de poquitas horas despego para Brest, a currar, os contaré.

Unha grande aperta
Fernando

Mar dijo...

Me alegra poder acortar distancias entre dos lobos de mar como vosotros ;-).
Aún bastante conmocionada por la noticia del hundimiento de la goleta Thopaga, me alegra ver como, a pesar de las calamidades que han pasado para entrar a Brest, el hermoso barco de Sesé y Jacobo descansa de su agotadora travesía junto a su sonriente tripulación.
Una aperta desde Vigo para todos,
Mar