jueves, 22 de septiembre de 2011

PEDRAS NEGRAS, COMBARRO E TITO SILVA








Cronicas con retraso.












Ainda que as entradas non foran moitas a actividade no mar permaneceu, non todo o que un quixera, para min, pero bueno ahí está.
Teño unhas cronicas, escritas, pendentes de publicar por mor de inserir as foros e imos ver de darlle un repaso por orden.


BARCOS CLASICOS EN PEDRAS NEGRAS. 20 Agosto de 2.011.

Xa van unha cuantas edicións e a cita parece consolidarse, e decir, armadores e asociacións toman nota da data e o Club Nautico de Pedras Negras e os Amigos da Dorna Meca contan con unha boa participación. Onde os barcos clasicos mesturanse cos tradicionais e así poden verse estampas tan fermosas como o Novo Sofía a carón de un Tofinou (Arosa III) ou de un 6M (Acacia), que non mide 6 metro,s senón algo mais. O premio en estas reunións non é o mais importante, pero desenvolvese unha regata, que este ano consisteu no que se dá en chamar unha "jincana", coller nunha boia as posicións na carta de onde están as outras boias que conforman o percorrido, está ben, engadelle emoción, o que pasa que agora que todo mundo leva GPS, pois ....



Como decía dende o espectacular "Industrial-Manuyael" hasta a "Fuxe" ou a "Laxe de Boibas", pasando polo "Miña Meniña", "Cassandra" ..... "Sara O". Todo un mundo de tipoloxias.




A mañán escomezou sen vento, ninghun vento, tan pouco, que para movernos tiñamos que encender o motor e mesmo soplar. Aboiados polo mar agardamos hasta a hora de facer algo, e así en procesión dende o peirao de Pedras Negras, fomos ata a Lanzada a coller o sobreciño da "jincana", logo do paseo unha leve brisa escomezou a mover as velas, os mais pesados pois .... mais dificimente avanzaban e ahí os mais lixeiros, como o "Acacia" (6m) ou o "Arousa III" (Tofinou) ... foronse, pois son de regata. Os demais como podíamos ibamos poñendolle cara as marcas de boia, o remate cando o que mais ou o que menos xa fixera dúas boias (de tres) o vento foise esvaecendo e o mar de fondo impedía que o pouco que había traballara en condicións, así que os motores fixeron o seu traballo e unha boa parte da flota rematou como escomezou, a motor. Tamén oubo un concurso de fotografía e premios por categorías, ... epoca, clasicos ... esto facía que o Novo Sofía competira co Industrial e os dous contra o Acacia, bueno, quen gañe e o de menos, ninguén se queixou, é somentes unha anecdota. O mais importante e a bonita xornada de navegación que tivemos, e as fermosas liñas de embarcación das que poidemos disfrutar, ainda que o vento fora escaso.





XUNTANZA DE COMBARRO 26/27 e 28 de Agosto.





Como sempre un exito, a amabilidade das xentes de Reiboa e a excelente organización, fan de esta xuntanza un lugar idoneo para vernos todos as caras, os da Ría de Vigo da de Pontevedra e da Arousa, todos acudimos a Combarro tradicionalmente, esto fai que a cita de Combarro teña un excelente nivel de participación en número e calidade de tipoloxías, que nos últimos anos se especializa mais nos "grandes barcos", pois para os de afora e mais doado achegarse, sen que deixen de asistir os pequenos, así da Arousa baixaron galeóns, dornas de todo tipo: de tope, de escarba e "transoceanicas". De Vigo: dornas, botes, gamelas e galeóns e outro tanto da de Pontevedra, é decir unha excelente e variada participación. Adornada con gaitas e paderetas, e músicos que chegan dende a mesma Bretaña. A gaita Bretona poñía son a saida e a arribada, todo un luxo que estos amigos bretóns nos deparan, igual que os algareiros da ACD. Dorna e estos daslle un garabullo ou un "ai que me dis" e xa a teñen montada, aparecen gorxas, panderetas gaitas e ... e a facer música, sen palabras, ou como dirián eles "paaala pala pala palabras amorooosas ...." que van os catro ventos.
Regatas de remo e vela, onde se impuxo un patrón de Cuntis, P. Campos, patroneando o galeón de Sanxenxo, así engade a "Regata da Pamplina" o seu palmarés, xa pode ir presumindo.
Na de remos a embarcación de Portonovo "Habana" impuxo a súa lei de tecnica e musculo, magóa para os mecos da "Faisca" que tiveron avería no ultimo arreón e mesmo case son superados pola "Bicoca" (porque se chama así esta dorna? ehhh!!!).



E por suposto escenario e actuacións en vivo para todolos gustos.







MEMORIAL TITO SILVA, Cambados.



E unha das últimas dos barcos grandes e o Memorial Tito Silva, xa temos falado do personaxe, así que falaremos da excelente tarde de navegación que nos deparou esta convocatoria, 10 de setembro de 2011, día da Valvanera, ou o que é o mesmo a Festa de Sto. Tomé onde Cambados respira mar (peixe, alquitrán ....) por todolos costados. Alguén dixo alghún día que Colon lle puxo St. Tomé o S.T. de America, porque este coñecía o noso S.T. e ambolos dous se semellan moito na súa posición e forma diante do mar. Dixo un historiador.



Pola mañán temiamos por ela pois o forte vento e climatoloxía irregular facían que tiveramos os nosos medos, o WGurú non predecía nada bon, pero ... pouco a pouco foi descubrindo e o vento quedarse nun forza 3,5 ou 4 que daba un navegar para os barcos asistentes moi agradable, pois movianse con soltura.



Esta cita de seguir así, convertirase en obrigada para os barcos grandes da Arousa, a eles vai enfocada ainda que a convocatoria e aberta, pero sempre se espera a presenza dos barcos do Grove, Illa, Vilanova ... e o propio Cambados, onde a "Jorita" e a "Airexa" pasan a ser anfitrionas pois Tito foi "alma mater" e fonte de inspiración de elas. Tamén se esparaba o "Cortegada" pero non poido ser, outro ano, e outro ano poderemos ver esa poderosa flota de galeóns que esta a xurdir.

Como decía tarde soleada con un vento de forza "4" +/- que fixo que todos disfrutaramos, acudiron os que poideron e como non é unha regata (bueno as veces ....) o ir e vir dende a baliza do "Orido" hasta o peirao vello de Cambados deixaba un fermoso espectaculo de lucimento. O remate na nave de exposicións da Fabrica de Peña un pincho e cada un para o seu porto. Excelente xornada de convivencia que deixa un ano mais bon sabor de boca e anima a voltar.

1 comentario:

banderas dijo...

Precisamente o día de Pedras Negras andaba eu no camping e, como o mar estaba tan calmo, subimos toda a familia (os catro xuntos por primeira el última vez) na piragua. Unha mágoa non saber que andabas ti por ahí...ainda que era doado de supor.

Certamente o mar semellaba un prato de sopa... pero o espectáculo naval era dunha fermosura inesquecible. Dificilmente volveremos a vernos por eses lares... pero si noutros. Seguimos en contacto.

Unha aperta ;-)