X ENCONTRO "A PREVIA" VILAXOAN

Xa está aquí, o Encontro que dou mais que falar, por motivos que nada teñen que ver cos barcos nin coa cultura maritima, pero si con aqueles que deberían facer algo, cando menos votar unha man a conservala e dinamizala. E como non podería ser de outro xeito, xa chegou a alegría para os mais e o axfisie para os menos (algo saben algúns).

Soio era a previa, o vispera da previa, faltaba parte do flota Artabra e tamén de todolos lados, Portugal e resto da Peninsula, tamén virá algún de mais afora, pero bueno, hai tempo que non nos obsesionamos.

De entrada o paisaxe era de paus e paus e hasta de dous paus (quen o iba a decir). Primeiro a flotiña dorneira que se comía a todo aquel que se puxera no medio e logo o pantalán dos medianos.

Menudos medianos, chamarlle mediano o "Luisa" un dos primeiros e estrela que brila vaia onde vaia, ou a "Irmandiña" a dorna que fixeron na de Garrido uns do Grove para ir a America e que hoxe dinamiza ACD Dorna.
Todos xuntos facían a primeira estampa.
Despois, da Ría de Vigo, a traiñeira da Escola Obradoiro Mar de Vigo e dous de Bouzas a Oleira (racu) e a Falucheira, ultima botadura dos de San Miguel, traballadores insistentes onde existan, os da pantalán-museo permamente de Bouzas (como non).

E outros que a esas horas estaban caladiños, pero que non e normal, Ría de Ferrol xunto o Eliseo, parentes separados por un mundo de auga, Norte e Sur de un oficio, o cabotaxe, de que falarían?. Bueno, os algareiros que non faltén, é o que ten ir coa familia pronto escomezan a poñer caras, pero é que xa eran moitos os que arribaran, ainda que ... os que faltan !!!.
No solpor o Evangelina I de Rianxo, compartía co RH 1, o galeón mercado en Cambados e recuperado polos da Abelleira na de Mougan (Cambados-Abelleira-Muros-Illa de Arousa), mira que xa leva mar nos últimos anos.- Como case todolos galeóns estaba de bateeiro. Bon traballo. Ainda lle faltan os paus, como o Komaira, Adelino Manuel ou Rei do Mar, estas recuperacións estanse facendo por conta propia, sen axudas e levan tempo. O Rei do Mar e un exemplo, todolos meses de xeito anonimo os socios que queiran, doan 10 € via domiciliación bancaria, e pouco a pouco faise camiño. E mais amigos, esto é o que ten, os de Ferrol co de Coruxo tan contentos. Logo veu a cea, os de Vilaxoan con moitas gañas de traballar fixeron de abondo, ensalada de pasta, caldeirada de rape e perfecto, si rematan así teremos que voltar a facer outro aquí. A demostración de voluntariado?, simplemente espectacular.

Loga da cea, alguén pensou que a noite estaba fantastica para dar un paseo (con moito sentidiño) e tratar de ver a "ardentía" ou "ardora". Embarcamonos na Oleira e con Braulio de patrón, fixemos un fermoso paseo nocturno onde uns e outros oiabamos o mar buscando o rebulir do peixe a as súas fosforescencias, non oubo sorte.

Pero o paseo, na dormida Ría de Arousa, rompendo coa nosa proa o perfecto espello, era como para non desexar que rematara.

O chegar a porto o lucerío do porto deixaba espectaculares imaxes. O Industrial impoñía con toda a súa arboladura.

Recordo que esto ainda non escomezou ( foi o sabado 25).

VOLTA AROUSA 2011

Bueno, falar da Volta a Illa de Arousa, que decir, o meior e participar nas conversas do "despois da regata", entre o cheiro a sardiñas asadas, os mexilóns e un grolo, ahí tamén se vive e escoita a volta, ou as Voltas da Volta, cada persóa ten unha emoción, sobre todo os do medio, os da escota-relinga-arrocamentos que me pasou !!!.

Vou tratar de contarvos a miña historia de esta nonseicantos edición. A verdade que tiña todo en contra para non aparecer por ali, pero manos mal que fun, non na dorna, na miña Fungona, alguén mo dixo con moito acerto, pero así son as cousas.

Outras veces xa sentín no meu corpo esa sensación previa, onde uns miran de se colocar, outros de preparar e moitos de se saludar, pois a Volta e punto de encontro. Outros tamén para gabarse da súa dorna nova, como era o caso de José un dos "chavales" do pelotón dorneiro que lucía flamante a "Lara Doce", feita por Domingo Ayaso.


A tarde díante da Escola, na praia da Canteira era mais que agradable, unha brisa da Travesía, así se lle chama en Cambados o oeste, decía que teríamos unha boa tarde de navegación.

Como decía os movementos propios da saida, ibanse producindo no medio dos saúdos e a contención nerviosa. Moitos tratando de coller unha boa posición. A saida sería cara o Sur en popa para discurrir en paralelo a Ponte e logo poñer proa o Faro da Lobeira.

E ahí os van!!! Como sempre quen sae meior???

Como non!! o espabilado que xa presentaba a candidatura un dos "de sempre", a Pereka colleu a cabeza, o vento pola popa levaba a todolas dornas rumbo a boia de desmarque que perto da parte central da Ponte suporía o rumbo a regata. O espectaculo, como non podía ser de outro xeito impresionante!!.

Cuarenta e duas embarcacións, poideron ser mais, como en outras edicións, pero estivo moi ben.

En compacto pelotón, favoritos e non favoritos compartían os primeiros momentos da navegación buscando facerse un oco.

A navegación en este tramo foi tranquila, placida e todos saudandose (ou non) miraban o primeiro obxectivo.

Non era outro mais que a que logo sería famosa "boia de desmarque". Alí o de sempre cando chega un perfecto pelotón a unha boia. Alguén lembra cales son as reglas? ou hai reglas? o que si estou seguro e que hai pacencia e boa vontade para sair de ela. E o que non teña pacencia, mal vai, senon que lle pregunten a "Cariñosa". Pode sair carisimo.

Debeu haber de todo, quitame de ahí esa vara!!, que non podo!!, pasoooo!!! a ver por donde???. E pouco a pouco, uns dando marcha atras, outros non, pasarian todos.

Proa a Lobeira, ahí xa se escomezaron a poñer as cartas.

Pereka, Jalerna, Bazarra, Necora presentaban as súas credenciais o triunfo e despois de unha popa, unha de bolina, polo Bohído espallaronse as dornas, con un vento fresquiño, ideal para andar sin traballar, ou casi sen traballar, dependía das circunstancias. Tamén asomaban Caracola, Zenaida ....Xarandeira.

Imaxes fermosas de unha navegación decidida, onde os maestros da bolina puxeron mar por medio e o pelotón estirouse para compoñer unha imaxen chea de velas nun mar que brillaba o sol da tarde.

Da Ponte a Lobeira, alí as sorpresas, así como chegaban as dornas atopanse co mar que forma o vento e a marea que cambiaban a onda e o paisaxe puxose movido, había que traballar, e eran mareas vivas. Alí podíase decidir a regata, os candidatos sabiano, e a decisión podía supoñer "todo".

O cambio de rumbo levaba un cambio de vela, en que momento facelo?
A "Pereka" con Dorado e Vicente, pasou primeiro polo faro, deixandose ir cara o Grove, ata cambiar, logo seguido a "Jalerna" a "Bazarra" e a "Necora". Braulio e Jarri coa "Necora" montaron o faro e viraron, Ricardo e Cartarola na "Jalerna" marcaron e tamén viraron cando tamén, os hasta esa primeiros, da "Pereka" tiñan feito o cambio, Pardavila e Queca na "Bazarra" deixaronse ir mais e pode que ahí perderan algún posto, despois a "Cariñosa", que viña repoñéndose da boia tamen virou perto do faro. Pouco a pouco.

Ou moitos a un tempo. Foron pasando todos e a cousa era "pasen y vean", que ben ides a bailar.

En este momento para min remataronse as fotos, pois outros labores me tiveron ocupado.

Pero si poiden ver que pasou e que o remate dou coa clasificación final. A "Cariñosa" elixeu sair pegada a terra, bordeando os cons do Galiñeiro hasta chegar o con do Rebello, a Jalerna sigueuna así como os outros, pero a estes dous a forza do mar a correntada que os levaba as pedras doulles para mais, e decir non tiveron que facer o cambio cara a boca da ría hasta mais tarde, Pereka, Necora, Bazarra tiveron que cambiar e con esto "entregar" a unha "Cariñosa" onde a bordo Avelino "Checo" e Victor, sabían que estaban descalificados por ter saltado a boia de desmarque, unha magoa para eles, de ahí a meta ninguén os inquietou, detrás a "Jalerna" que sería a gañadora, seguida pola "Necora" e a "Pereka", despois a "Xarandeira" con Santi e "Pimón" e a "Mimela" da Escola con Salva e Adelino. E de 6ª a "Zenaida", si se pode decir a grata sorpresa, Paio e Juan Piñeiro, mantiveron o tipo toda a regata e a piques estiveron de entrar os trofeos, de 7ª "Fuxe" do Grove, os Parada, nunha fantastica remontada, pois no Bohido marchaban pola cola e tiveron que cambiar a vela. O octavo que me perdóe pois non sei mais.

Como decía ahí se decideu a regata pois a mar estivo "incomodo" hasta pasar ao Areoso, onde a correntada perdía a súa forza e a clasificación nos seus primeiros postos decidida.E como en todo volta que se precie o pasar polo Aguiuncho, polo Norte da Illa, unha calmería deseperou a mais de un, logo no Cabodeiro retomaban o ventiño que tranquilamente os achegaba o Bao. E o quen non estaba peleando pola clasificación podía disfrutar dun fermoso paisaxe que nos ofrece o contorno da Illa. Anxo e Uxio na "Roxiña", conversaban tranquilamente cando os atopei, pasadas todalas dornas polo Areoso.

Resumen: Unha de aprosimasión, outra de lixeiras un chachacha e logo as lentas, para rematar co "libre albedrío", así foi a tarde da Volta. Como si de unha sesión discoteca dos anos 70/80 se tratara. Hasta seguro quen oubo que bailou pegado. E a quen non lle bailou a moza como se queixaba José pois non sabía que tiña a "Lara", que non iba. Noutra será José, señor José digo.

Como a volta tamén é un escaparate apareceu o "Nuevo Sofía" a lucirse, e o que ainda lle quedan pegadas de "pirata", pois non se lle vía o folio.

E esta fermosura do Cantabrico, chegado dende Candás poñia o toque intercultural.

Tamén e de suliñar que debido as restriccións economicas, todo era feito "por nos" e sen coste para a organización, creo que foron os trofeos mais bonitos que vin na Volta a Illa de Arousa. As sardiñas de primeira, os mexillóns impresionantes e o traballo e as gañas da xentiñas da Escola da ACD. Dorna IMPRESIONANTES. Parabens !!!.

Tendes mais fotos no feisbuk.

LEISES NATURAIS

Pasar todolos días polos peiraos ten moitas imaxes de cotio, casi sempre hai cargas e descargas de peixe, subasta ... e redeiras, que sempre asombran, especialmente polas circunstancias do seu traballo, creo que si algo se fixo con merecemento no peirao foi a "nave das redeiras", que non evita as reparacións de urxencia no exterior, sexa verán ou inverno, sempre "en liña directa coa natureza", e logo alguén ainda terá algo que decir.

Pero bueno hoxe despois de hai moito tempo que non activar as neuronas no blogue, ainda que sexa pouco, saeume. Saeume, porque sempre por este tempo nos peiraos e nas rampas de varada hai unha actividade extra, que supera o de todolos días e que a min me gusta especialmente, pois son os días que os barcos se ven enteiros.

Xa sei que moitas veces se enquencen de agardar polo tempo, polo tempo de facer as cousas.

Non podo esquencer cando o chegar as vacacións un dos meus irmans era solicitado por algún armador para pintar o folio da embarcación, para rematar e que lucira ben bonita. De aquela non tiñamos peirados espaciosos nin rampas de varada, todo se facía na praia e todo o mundo andaba por aqueles tempos o mesmo. A limpar. Triana, Sto. Tome ....

Tiña tamén o seu sentido, viña o "Carmen", a patrona, e todolos barcos lucirían ben bonitos na procesión, porque eso sí iban todos, como hoxe casi.

Como decía, son os días onde os barcos se ven enteiros, e donde o bonito das súas formas e outros aspectos queda o descuberto.

Bueno, esta é unha imaxen, onde aparece a evolución dos pequenos barcos da ribeira, dorna, primeiraplanadoira de madeira, primeira de poliester e variacións o caso. E debaixo o caso onde a modernidade trata de imitar o tradicional. O da esquerda pode ser unha "Taylor" de poliester o da dereita e a tipica de "artes menores" da Ría de Arousa. A popa do pesqueiro xa está superada polas cuadradas, nos outros tamén, pero e curioso como era imitada ou é curioso que ainda se poidan dar estar comparanzas. Ahí están.
E como vos decía a flotiña de "artes menores" lista para o seu maqueo anual, ainda falta un mes para o Carmen, pero ahí con calma, secando e logo reparando para rematar coa pintura. Aqui como non hai un amplo espazo, pois en fila.
E o momento de poder disfrutar do traballo dos carpinteiros de ribeira, de ver eso que amin me parecen fermosas liñas.

Ou non tanto, pero bueno, senon quen carga !!!. para eso estan as tipoloxías.

E para ver estos avances que xurden da necesidade e do amor, esforzo ou pasión que algúns lle adican a súa embarcación. Así aquela frase de "Onde estiveches todo o día !!!!????" Coa dorna.

Pero todo tamén ten o seu sentido ecoloxico ou o que e decir o "sentidiño". En este tempo os peixes rematan de desovar, son pequenos, e os de vran ainda non estan no seu punto de todo, pode que no Norte sí. Así que mais vale amarrar, dexar que os peixes medren e logo despois da patrona, que por algo o é sair a pescalos.

Decía un experto patrón do cerco, que hasta despois do Carmen sair o mar e non gañar cartos era un feito. O sea que todos a pintar!!!!!