jueves, 30 de diciembre de 2010

Ahí vai o 2.010

Xa soio quedan horas, nada, e xa se vai. A verdade e que o meior pola miña profesión o que mais escoitei foi o de, deixao ir, pero mirando haber como amenaza o 2.011. E digo eso porque, non son mais que un simple AUTONOMO. Pero a verdade e que con todo do monotema que nos ataca a cotío, as veces ainda se escoitan frases "simpaticas" a ultima foi referida os centolos, eses animais de sabor increible e cargado de variantes. Pois bueno alguén me comentou que os centolos tamén se puxeron de acordo, para que ?, dixen, para ... oder, dixeronme, nun ano coma este, van eles e desaparecen .... desaparecen? Si, os barcos de Cambados xa están todos a vieira (onde non gañan tanto) e decir non teñen colleita extra. E así as cousas o dos centolos quedará para moitisimos menos e tamén viviran de eles moi poucos en comparación con que podería ser.
O sea que PROA e avante.
Pero bueno despois de esta reflexión un tanto pesimista, a verdade e que quería alonxarme do tono, o que eu realmente desexaba, teñamos ou non centolos e DESEXARVOS UN BO ANO 2.011, en todolos sentidos e si algún sentido faia, pois bueno, ... outro haberá que o compense.


Este ano como non fun a ningunha regata e moi poucas veces poiden estar navegando nun de eses nosos barquiños, non teño, nin tiven moitas historias que contar (a verdade e que fun mais de pesca, que tiña abandonado) e tampouco teño para facer un resumen da tempada, para min levouna o vento (que de eso si oubo), bueno un dato: Regata de Clasicos, S. Vicente. Xuntanza da Rabandeira e Memorial Tito Silva. Chegou a hora dos barcos grandes. Tiña un par de fotos que me gustaron entre outras con esas, que aqui vos deixo, repetirme nos meus meiores desexos para aqueles de boa vontade.

Unha grande aperta. E os de afora, vemonos para Carril, non?


Ainda teño esta oura proa, elexir. Fotos:

Proa 1,"Evangelina" Xuntanza de Galeóns Rabandeira.

Mentras se Marisquea.

Proa 2, "Nova Jorita". I Memorial Tito.


1 comentario:

Nautijorge dijo...

Certamente estamos á capa nun temporal que aínda durará, pero só queda resistir e esperar que amaine.
Sorte neste 2011.
Bonitas fotos.
Unha aperta Fernando.