Rematou o fin de semán, aínda non rematou a semán que entra e todo segue a bon ritmo.
A que pasou foi realmente impresionante, todos somos diferentes, gordos, baixos, loiros, canos etc. mais si poiden percibir algo que nesta semana pasada me impresionou. Cando xurdeu na mente de Avelino Ochoa, de Pedras Negras, o da Mostra de EETT. eu non podía imaxinar que todo fora como foi, sabía que sí, no meior dos casos, pero non o cuantificara. Sabía que a FGCMF ten un equipo humano dificilmente superable, levao amosando por todo o mundo-mar-rio dende hai tempo, pero pensar que no mes de outubro poideran xuntarse 25 embarcacións o redor dunha chamada de "vinde aquí!" eso foi impresionante, e todas diferentes, por eso PARABENS AMIGOS, loiroscanosgordosaltosflacosbaixoshomesmulleresblancosnegrosoudecolores/os/as da FGCMF.
Tamén foi agradable percibir o pracer de coñecerse e o interés por que esto acontecera, foi o caso dos blogers, fiandeiras da tecnoloxía que como o traballo moderno "faise dende a casa", estou a lembrar unha canción que fala do "pracer de sentirse xuntos para compartir" pois eso foi o que coordinou Mar (gracias), o "pracer de sentirse xuntos" e compartir e disfrutar.
Do mesmo xeito sempre me abraiará a capacidade do Sr. Mörling e Chefa, para sentarse entre alleos coa confianza unificadora das augas dos barcos, da mestura dos cheiros das singularidades, independentemente do poderío do seu coñecemento está por riba o poderío da súa capacidade comunicativa, a sinxela conversa, da atención indiscriminada que nos presta a todos. O seu entusiasmo, que ben o fai.
6 comentarios:
Moi boa entrada no teu blogue.
Tal e como dixeches o sábado tí non eres bloger, pois mira unha cousa: dismúlado moi ben :))
Polo demáis estou totalmente dacordo contigo.
Un saúdo mariñeiro.
Grazas, fartura, non teño nin tempo nin coñecementos, pouco a pouco e en algún momento tentase facer, pero ....
O que realmente me impresiona sempre e o mundo que se xenera o redor do trebello e a importancia da difusión.
Saúde.
Afortunadamente la organización de la Xuntanza resultó muy llevadera, ya que cuando se cuenta con personas tan amables, cooperadoras y agradecidas como las que vinieron a compartir sus experiencias e inquietudes marineras con nosotros en San Vicente cualquier trabajo se ve plenamente recompensado.
Me siento orgullosa de haber colaborado a que encuentros virtuales hayan traspasado la pantalla del ordenador para pasar a convertirse en encuentros personales, reforzando así los lazos que cada vez nos mantienen unidos a todos los que nos hemos encontrado virtualmente en la blogosfera marina.
Un abrazo, Presi
¿Seica algunha vez dixeches que non eres blogueiro? ¡¡Anda xa!! Eres, e dos bós, dos que escriben bonito (coma quen "joga bonito") sen aparente dificultade. Entrelazar as verbas e as sensacións non sempre é doado, e ti falo á perfección.
Un sorprendente pracer tervos coñecido a ti e a unha morea máis de xente no encontro de "Pedras Neghras" o sábado pasado. Xa vin que pasaches pola miña "casa" e gostaches dela... cando queiras xa sabes onde estou.
Unha aperta ;-)
Obrigado, aquí o unico que son e imitador dos que xa levades un tempo, todos temos unha carácteristica ou pingueira, eso é o bonito. Os mestres-guia sodes vos, dos que se aprende e un alucina cando ve o nivel, e sana envexa na complicidade que xenera. Por certo terei que escomezar a escanear fotos de faros. E un xogo bonito. pero os que xa levamos horas de ssssstrrrresss e perdemos memoria non vemos nin a boia.
Unha aperta ou cmo dín os cataláns que me parece moi expresivo unha abraçada
Por cierto, os comento que sigo el juego de los faros... a partir de hoy, 13 de octubre a las 22:30 horas.
Unha aperta
Publicar un comentario